İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku, işçi ve işveren arasındaki ilişkileri düzenleyen, işçilerin çalışma koşullarını ve sosyal güvenlik haklarını güvence altına alan bir hukuk dalıdır. Bu hukuk dalı, çalışma hayatının düzenlenmesi, iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanması, işçilerin haklarının korunması ve sosyal güvenlik sisteminin işlerliği gibi konuları kapsar. Türkiye'de iş ve sosyal güvenlik hukuku, İş Kanunu, Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu gibi yasal düzenlemelerle belirlenmiştir.
İş Hukuku, işçi ve işveren arasındaki bireysel ve toplu iş ilişkilerini düzenler. İş hukuku kapsamında, işçilerin çalışma koşulları, iş sağlığı ve güvenliği, ücret, çalışma süreleri, yıllık izinler ve iş sözleşmesinin feshi gibi konular yer alır. Türkiye'de İş Kanunu (4857 sayılı Kanun), iş hukukunun temel kaynağını oluşturur. İş Kanunu'nda yer alan bazı önemli hükümler şunlardır:
Sosyal Güvenlik Hukuku, bireylerin sosyal risklere karşı korunmasını ve sosyal güvenlik haklarının güvence altına alınmasını amaçlar. Türkiye'de sosyal güvenlik sistemi, Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu ile düzenlenmiştir. Bu kanun kapsamında sosyal güvenlik sisteminin temel unsurları şunlardır:
Türkiye'de iş ve sosyal güvenlik hukuku, çalışma hayatının düzenli ve adil bir şekilde yürütülmesi, işçilerin haklarının korunması ve sosyal güvenlik sisteminin sürdürülebilirliği açısından büyük bir öneme sahiptir. İşçi ve işveren arasındaki ilişkilerin düzenlenmesi, iş barışının sağlanması ve sosyal adaletin temini, bu hukuki çerçeve sayesinde mümkün olmaktadır. Ayrıca, sosyal güvenlik sistemi, bireylerin sosyal risklere karşı korunmasını sağlayarak, toplumsal refahın artırılmasında önemli bir rol oynamaktadır.